Η τοξικότητα του ιού έπληξε και την Υγεία της Δημοκρατίας. Πρόστιμο 100 ευρώ από 15 Ιανουαρίου κάθε μήνα σε κάθε έναν από τους 520000 χιλ. ανεμβολίαστους άνω των 60 χρονών αν δεν εμβολιαστούν.
Απέλπιδα προσπάθεια της κυβέρνησης με άκρως αυταρχικό τρόπο για να σώσει ό,τι έχει μείνει όρθιο από το ΕΣΥ και την υστεροφημία της Η αποτελεσματικότητά της θα φανεί όχι στο πόσοι θα εμβολιαστούν αλλά στο πόσοι θα σταματήσουν να πεθαίνουν.
Η υποχρεωτικότητα σταματάει να αναφέρεται στα επαγγέλματα και εξαντλείται προς το παρόν στην τεκμηριωμένη επικινδυνότητα μεγάλων ηλικιών συμπεριλαμβανομένου των ευπαθών ομάδων.
Ό,τι θα έπρεπε η λογική στους άνω των εξήντα να επικρατήσει και να έβλεπαν το ενδεχόμενο του εμβολιασμού ως λύση μετά τα όσα διαδραματίζονται ανά τον κόσμο, νομίζω ήταν επιβεβλημένο. Ό,τι θα γινόνταν με αυτό τον τρόπο όμως είναι νοσηρό.
Κοντά στα 85 τοις εκατό αυτών που φεύγουν από επιπλοκές λόγω του ιού είναι άνω των 70χρονών είτε με υποκείμενα νοσήματα.
Η κυβέρνηση το γνωρίζει πάνω από ένα χρόνο τώρα το στατιστικό και πάνω από έξι μήνες το νούμερο των ανεμβολίαστων. Οι άνω των εβδομήντα είχαν εμβολιαστεί τον Μάρτιο.
Τι έκανε για να πείσει ή να προστατέψει αυτούς τους “τρελούς ανεμβολίαστους αυτόχειρες” από την στιγμή που οι ίδιοι δεν αναγνώριζαν “το καλό τους” επί 8 μήνες;
Τόσο δύσκολο ήταν να ενισχύσει την Πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας να αναζητήσει το ιατρικό ιστορικό, να βρει τα ΑΦΜ και να έκανε μια οργανωμένη προσπάθεια πειθούς με δημοτικές υπηρεσίες στην πιο ευπαθή ομάδα;
Τώρα το δίλλημα που τους θέτει είναι απάνθρωπο. Αρκεί μόνο να σκεφτείτε κάτι.
Οι πάνω των εξήντα είναι είτε συνταξιούχοι με συντάξεις για κλάματα είτε εν δυνάμει συνταξιούχοι που περιμένουν να βγει, είτε άνεργοι καθόσον δεν βρίσκουν εργασία λόγω ηλικίας.
Στην συγκεκριμένη κατηγορία υπάρχουν 400000 εκκρεμείς συντάξεις οι οποίες είτε παίρνουν έναντι, είτε περιμένουν να πάρουν.
Με βάση τα ποσοστά εμβολιασμού για τους άνω των εξήντα το 30% ειναι ανεμβολίαστοι.
Αναλογικά το 30% των 400000 αναμένοντας την σύνταξη είναι ανεμβολίαστοι. Αποδεδειγμένα όλοι αυτοί όμως έχουν πληρώσει τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Σε αυτούς λοιπόν τίθεται το δίλλημα.
Η θα πεθάνεις από τον ιό ή θα πεθάνεις από την πείνα επειδή εμείς δεν έχουμε φροντίσει να πάρεις την σύνταξη. Μοιραία κάνουμε την σκέψη.
Όταν θέτεις ένα τέτοιο δίλημμα σε ένα άτομο στο πλαίσιο της ατομικής του ευθύνης, όταν εσύ ως πολιτεία δεν έχεις υλοποιήσει την δική σου ευθύνη απέναντι σε αυτόν ενδιαφέρεσαι πραγματικά για την υγεία του;
Εεε κύριε Πρωθυπουργέ; Ενδιαφέρεσαι;