Λένε: Σύντομα θα επανέλθουμε “Στην προτεραία κατάσταση”, “Στην κανονικότητα”… Όπως και να το πεις δεν προδιαγράφει κάτι καλό.
Γιατί η επιστροφή φέρνει και όλες τις “υποχρεώσεις” που το κράτος – για να… βοηθήσει τον πολίτη έχει «αναστείλει» αντί να «διαγράψει».
Σκέφτομαι μην φτάσουμε στο σημείο να αναπολούμε την “εποχή του κορονοϊού”: τότε-θα λέμε-την εποχή της διαρκούς αναστολής…
Το κράτος έκανε για ακόμη μια φορά επίδειξη δύναμης-με την επιβολή των περιορισμών και-επίσης για άλλη μια φορά-φάνηκε η αδυναμία του πολίτη να διαμορφώσει καταστάσεις: Έτσι, να έχουμε να λέμε.
Να δημοσιεύω κι εσύ να διαφωνείς να γίνεται διάλογος να περνάει ευχάριστα η ήμερα. Να έχουμε να λέμε γιατί όπως πάει, ούτε αυτό θα έχουμε σε λίγο.
Αποστροφή στην επιστροφή λοιπόν εκτός κι αν λόγω… ιδιάζουσων συνθηκών το πράγμα έρθει από μόνο του.
Γιατί αν λένε την αλήθεια, είναι πολλοί εκείνοι που δεν τα βγάζουν πέρα: Θα γίνουν περισσότεροι.
Αν είναι αλήθεια η πίεση και η αγωνία της επιβίωσης θα ξεκινήσει διάφορες αλλαγές.
Χτες, η αγωνία του φίλου που μιλήσαμε στο τηλέφωνο ήταν αν θα μπορέσει να γιορτάσει το Πάσχα στο χωριό του.
Προσγειώθηκα επώδυνα.
Με έκανε να αναρωτηθώ, να ζηλέψω όσους μπορούν και σκέφτονται έτσι: Άσε μωρέ! Κάτι θα γίνει! Ωχ, μωρ’ αδελφάκι μου με τις θεωρίες σου!!!!
Αν λοιπόν λένε την αλήθεια, πολλοί θα γιάνουνε νοικάρηδες στα σπίτια τους.
Κάποιοι ούτε κι αυτό.
Η επιστροφή σημαίνει όλα αυτά και το βέβαιο είναι πως καθένας θα αντιμετωπίσει διάφορα.
Δυστυχώς μέχρι στιγμής εναλλακτική λύση δεν φαίνεται να υπάρχει.
Η “ατομική σοφία”, η “κομματική δογματική, ορθότητα” αποτρέπουν και τον πλέον καλοπροαίρετο να εμπιστευτεί τα προτεινόμενα.
Έτσι, προς το παρών, το λιγότερο που χρειάζεται είναι ενημέρωση και ετοιμότητα.
Και αν θέλετε – όσοι – ας ξεκινήσουμε με αυτά που συμφωνούμε!!!