Φορτισμένες με θρησκευτικό συναίσθημα οι ημέρες, που τελειώνει, για τους περισσότερους με το άναμα της φωτιάς για την θυσία του αμνού. Αμέσως το συναίσθημα αλλάζει σε πατριωτικό ηρωικό, θα τραγουδήσουν κάποιοι το “μπέλα τσάο”, μερικές διάσπαρτες κόκκινες φωνές και σημαίες με ειδικά σύμβολα και…. Του χρόνου, πάλι, με υγεία. Ημερολόγιο. Τα δελτία ειδήσεων ενημέρωσαν: “Ακούσατε,
Λένε: Σύντομα θα επανέλθουμε “Στην προτεραία κατάσταση”, “Στην κανονικότητα”… Όπως και να το πεις δεν προδιαγράφει κάτι καλό. Γιατί η επιστροφή φέρνει και όλες τις “υποχρεώσεις” που το κράτος – για να… βοηθήσει τον πολίτη έχει «αναστείλει» αντί να «διαγράψει». Σκέφτομαι μην φτάσουμε στο σημείο να αναπολούμε την “εποχή του κορονοϊού”: τότε-θα λέμε-την εποχή της
Λένε: Όλα γίνονται για το συμφέρον της χώρας! Αν αυτό το…συμφέρον δεν περιλαμβάνει τους πολίτες, τότε κάτι πάει στραβά-αφού χωρίς αυτούς τίποτε δεν υπάρχει. Νόμοι ψηφίζονται για αναδρομικά ποσά συντάξεων-που παράνομα είχαν κρατηθεί-και δεν αποδίδονται (γα το συμφέρον της χώρας). Φορολογικά νομοσχέδια εφαρμόζονται άμεσα και χωρίς διαβουλεύσεις (για το καλό της χώρας). Κι άλλα πολλά
Δεν μας αξίζει αυτό το κακό που μας έφεραν οι πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων. Σε αναγκάζουν να εργάζεσαι μαύρα για να μπορέσεις να επιβιώσεις και μετά σου λένε ότι είσαι παράνομος σύμφωνα με τους νόμους που φτιάχνουν κατά περίσταση. Σε ένα κράτος που σε θεωρεί εκ των προτέρων παραβάτη, μαθαίνεις κι αντιστάσεις κάθε νόμιμο εργαλείο
Η σιωπηλή πλειοψηφία. Είναι όσοι κοιτούν αλλά δεν βλέπουν. Όσοι ακούν αλλά πέρα βρέχει. Εκείνοι που με την συμπεριφορά τους εξαναγκαζουν και τους υπόλοιπους στην ίδια μοίρα. Όσοι δεν παίρνουν θέση κι αφήνουν με την στάση τους χώρο να εφαρμόζονται σχέδια που έφτασαν στο μη παρέκει μια ολόκληρη χώρα. Μην
Θέλουν να πιστέψεις πως χρέος σου είναι… η υπακοή. Ότι σαν υπεύθυνος για την κατάσταση πρέπει να πληρώσεις όσα υποτίθεται πως διαχειρίστηκες παράνομα. Σε φόρτωσαν ενοχές και χρέος. Χρέος που έκοψαν κι έραψαν στα μέτρα τους: Τόσα θα δώσεις επειδή τόσα χρειαζόμαστε. Ακόμα σαστισμένος: Δεν μπορεί να συμβαίνει! Σου λένε: Πάμε