Φαίνεται σαν ρητορικό ερώτημα, καθώς δεν μπορεί να μην υπάρχουν τράπεζες. Αλλά, εκεί που πηγαίνουμε, εκεί που πάει η χώρα, η διαπραγμάτευση με τους δανειστές, το ίδιο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, και επειδή πλέον κανένας Έλληνας δεν μπορεί να πιστέψει πώς είναι δυνατόν να επιβάλλονται συνεχώς νέα φορολογικά μέτρα και μειώσεις μισθών και συντάξεων, το ερώτημα γίνεται εντελώς υπαρκτό. Γιατί υπάρχουν οι τράπεζες; Ποιον ρόλο επιτελούν; Τι ακριβώς κάνουν όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, τα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης; Γιατί, το μόνο που βλέπουμε να κάνουν, είναι ένα μεγάλο και απόλυτο τίποτα. Δεν έκαναν τίποτα για να βρουν τα χρήματα από τα θαλασσοδάνεια κομμάτων και διαφόρων ΜΚΟ-φαντάσματα. Δεν έκαναν τίποτα για να τιμωρηθούν τα τραπεζικά στελέχη που ευθύνονται για τα θαλασσοδάνεια. Δεν έκαναν τίποτα για να βουλώσουν τη μαύρη τρύπα των ταμείων τους. Δεν κάνουν τίποτα για να σώσουν την κύρια κατοικία και την ακίνητη περιουσία των δανειοληπτών, οι οποίοι τις πλήρωναν κανονικά τόσα χρόνια, αλλά τώρα που δεν μπορούν, οι τράπεζες τους τιμωρούν με απειλές για πλειστηριασμούς και πώληση των κόκκινων δανείων στα distress funds.

Οι Έλληνες φορολογούμενοι, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι και δανειολήπτες, είναι αυτοί που πληρώνουν και ξαναπληρώνουν διαρκώς τις αλλεπάλληλες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, οι οποίες όμως δεν διασώζονται με τίποτα. Οι Έλληνες δανειολήπτες είναι αυτοί που θα ξαναπληρώσουν τη νέα προσπάθεια διάσωσης των τραπεζών με την ανεξέλεγκτη πώληση όλων των δανείων. Είτε είναι κόκκινα δάνεια, είτε είναι εξυπηρετούμενα δάνεια.

Και από τη στιγμή που όλοι ξέρουν ότι αν τα κόκκινα δάνεια – ή ακόμη και κάποια εξυπηρετούμενα δάνεια – πουληθούν από τις ελληνικές τράπεζες στα distress funds, τα χρήματα που θα πάρουν οι τράπεζες θα είναι πολύ λιγότερα από τα απαιτούμενα κέρδη ώστε να διασωθούν, τότε το καίριο ερώτημα περί της αναγκαιότητας ύπαρξης των τραπεζών επανέρχεται και επανατίθεται επιτακτικά. Αν αναλογιστούμε επίσης ότι, αν οι τράπεζες δεν πάρουν τα χρήματα που επιδιώκουν, όχι μόνο δεν θα διασωθούν, αλλά ούτε και θα μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία, τότε και πάλι η απορία παραμένει ζωντανή. Γιατί υπάρχουν οι τράπεζες;

Ήδη, όπως ανακοίνωσε η κυβέρνηση, βρίσκεται σε συμφωνία με τη Γερμανία για να εγκατασταθούν στην Ελλάδα τα γερμανικά Ταχυδρομικά Ταμιευτήρια. Επίσης, έρχεται για να εγκατασταθεί στη χώρα μας και παρακλάδι της γαλλική τράπεζας Gredit Agricole. Και, σίγουρα, θα δούμε να έρχονται κι άλλες ισχυρές ξένες τράπεζες να ανοίγουν υποκαταστήματα στη χώρα μας για να καλύψουν το κενό που δημιουργούν οι ανύπαρκτες ελληνικές τράπεζες στην επανεκκίνηση της οικονομίας, καθώς δεν έχουν – αλλά ούτε πρόκειται να έχουν – ζεστό χρήμα για να δώσουν δάνεια. Από την άλλη, οι ξένες τράπεζες, όχι μόνο έχουν ζεστό χρήμα, αλλά είναι συνδεδεμένες και με οικονομίες πολύ ισχυρότερες από την παραπαίουσα ελληνική οικονομία. Και λογικό είναι οι Έλληνες επιχειρηματίες, ή ακόμη και οι ξένοι επενδυτές, να τις προτιμήσουν από τις ελληνικές για να δανειστούν και να χρηματοδοτήσουν τις επενδυτικές κινήσεις τους στη χώρα μας. Οπότε, οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν κανένα απολύτως μέλλον και κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης. Ή ακόμη και διάσωσης.

Ή μήπως έχουν; Και βέβαια έχουν. Γιατί οι τραπεζίτες, όπως αναφέρουν το τελευταίο καιρό διάφορα δημοσιεύματα, ήδη σκέφτονται την πώληση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών στα πλούσια ξένα funds. Αλλά φυσικά, ένα μαγαζί το οποίο χρωστάει, δεν έχει κέρδη, έχει ζημίες, πολύ προσωπικό και, γενικά, δεν βρίσκεται σε υγιή κατάσταση, δηλαδή δεν αποτελεί αγοραστικά και κανένα φοβερό κελεπούρι, δεν μπορεί να πιάσει και καλή τιμή. Γι αυτό, το τελευταίο διάστημα, βλέπουμε ότι οι τράπεζες θα μειώσουν το προσωπικό τους με νέες εθελούσιες εξόδους, θα πουλήσουν τα κόκκινα δάνειά τους – αλλά και πολλά εξυπηρετούμενα –  και πλέον ως εταιρείες ελεύθερες οικονομικών βαρών, θα τις πουλήσουν σε πολύ καλύτερη τιμή απ’ όσο θα έπιαναν αν ήταν χρεωμένες.

Γι αυτό λοιπόν ο μεγάλος καημός για τη διάσωση των ελληνικών τραπεζών. Για να πουληθούν σαν υγιείς και όχι ως καταχρεωμένες που είναι τώρα με τα ταμεία τους γεμάτες από μαύρες τρύπες.