Όλοι όσοι προβάλλονται ως ηγέτες είναι πολιτικοί του σωλήνα χωρίς ένα μεροκάματο, βιωματικά ανίκανοι να αντιληφθούν τα άγχη, τις αγωνίες του μέσου οικογενειάρχη και να μη καταλαβαίνουν, να μη νοιάζονται, να μην τους αγγίζει σε τί κατάσταση είναι, τί χρειάζονται, τί θέλουν οι πολίτες.
Μια μέση νοικοκυρά, ένας μέσος αγρότης, η ένας μέσος μικρομεσαίος επαγγελματίας έχουν περισσότερα προσόντα συνετής διαχείρισης από τον οποιονδήποτε έχει προβληθεί ως ηγέτης.
Όλοι αυτοί που μεγάλωσαν με πολύ κόπο από το σύστημα για να αποκτήσουν το προσόν να μην έχεις κάποιο χρήσιμο για την κοινωνία προσόν, αν δεν ήταν πολιτικοί, θα μπορούσαν να επιβιώσουν;