Το γράφαμε, το ξαναγράφαμε, προειδοποιούσαμε όλο τον κόσμο, αλλά κανείς δεν μας άκουγε. Κανένας φορέας, κανένας αρχισυνδικαλιστής, και φυσικά οι τράπεζες με τα παπαγαλάκια τους προσπαθούσαν να μας εμφανίσουν σαν γραφικούς. Αλλά ό,τι και να κάνουν, όσο και να μας κατηγορήσουν, όσο και να μας λοιδορήσουν, δυστυχώς η πραγματικότητα έρχεται να μας επαληθεύσει και να μας δικαιώσει.

Το τέταρτο μνημόνιο έρχεται και αποτελεί τη νέα πραγματικότητα. Και μαζί του έρχεται και η τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Από τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου και πάλι. Από τις καταθέσεις του. Τις ελάχιστες καταθέσεις όλων μας. Τα χρήματα που τσιμπολογάνε καθημερινά όλοι οι Έλληνες για να ανταπεξέλθουν στην υπερφορολόγηση και στην ακρίβεια, στο αυξημένο κόστος ζωής – ή μάλλον επιβίωσης. Το λένε συνέχεια άλλωστε οι τραπεζίτες ότι οι καταθέσεις μειώνονται συνεχώς γιατί οι πολίτες τραβάνε από τα χρήματα που έχουν στην άκρη για να μπορούν να πληρώνουν τους αυξημένους φόρους που επιβλήθηκαν σε όλα, εκτός από τον αέρα που αναπνέουμε.

Αλλά οι κυβερνώντες, οι τωρινοί αλλά και οι επόμενοι, δεν ενδιαφέρονται γι αυτά. Το νέο σόου που παρακολουθήσαμε χθες στη Βουλή, το απέδειξε περίτρανα για άλλη μια φορά. Είτε παρακολουθείς Βουλή είτε το «The Voice», είτε κάποια τούρκικη σαπουνόπερα, ο στόχος είναι ο ίδιος. Η παραπληροφόρηση και ο αποπροσανατολισμός.

Αναθεώρηση του τρίτου μνημονίου μας λένε, όταν πρόκειται για τέταρτο μνημόνιο. Και, σύμφωνα με ξένα δημοσιεύματα, το τέταρτο μνημόνιο φέρνει μαζί του «μαθηματικά» την τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Το τέταρτο μνημόνιο φέρνει τη λήψης νέων προληπτικών μέτρων από φέτος και για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά το 2018. Θα δρομολογηθεί επίσημα στο Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου, όπου  η Ελλάδα είναι βασικό θέμα ενώ θα εξεταστεί και η έκθεση του ΔΝΤ που ζητά αυξημένες εγγυήσεις από την Ελλάδα προς το ΔΝΤ, τους ευρωπαίους δανειστές και τις αγορές ενόψει της ολοκλήρωσης του προγράμματος στα μέσα της επόμενης χρονιάς, και της επιδιωκόμενης αυτόνομης χρηματοδότησης της οικονομίας από τις αγορές από τότε και μετά. Ο ήδη θεσμοθετημένος «κόφτη», θα εξειδικεύσει πλέον τις δυνητικές περικοπές στις συντάξεις (προσωπική διαφορά) και τους μισθούς του δημοσίου, την άμεση νέα μείωση του αφορολόγητου ορίου και πιθανόν μια νέα αύξηση στον συντελεστή ΦΠΑ. Η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί όχι μόνο για την ενίσχυση του κόφτη δαπανών αλλά και για τη λήψη πρόσθετων μέτρων στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου.

Το ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί είναι το ύψος και το είδος των μέτρων τα οποία δεν μπορούν να υπολογιστούν χωρίς να είναι γνωστός ο χρόνιας διάρκειας του στόχου για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ετησίως που με τη σειρά τους είναι ένα μέγεθος απόλυτα συνυφασμένο με την αναδιάρθρωση του χρέους. Η κυβέρνηση εμφανίζεται ωστόσο πρόθυμη να επιμείνει στην πολιτική της υπερφορολόγησης και να καλύψει τυχόν δημοσιονομικά κενά του 2018 (υπολογίζεται σε περίπου 500 εκατ. ευρώ) και εντεύθεν με αύξηση της φορολογίας ώστε να αποφύγει ή να αναβάλει για το μέλλον μια απευθείας μείωση κατά 10-15% στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις.

Άλλωστε, όπως διαβάζουμε, η αποχώρηση του ΔΝΤ δεν είναι το επικρατέστερο σενάριο. Έχει γίνει σαφές πως τυχόν αποχώρηση του Ταμείου τη δεδομένη χρονική στιγμή, ισοδυναμεί με ενεργοποίηση ακυρωτικών αιρέσεων του τρίτου προγράμματος και εκ των πραγμάτων θα οδηγήσει σε νέο πολύμηνο κύκλο διαπραγματεύσεων με τον ESM ώστε να οικοδομηθεί ένα νέο πρόγραμμα χρηματοδότησης το οποίο στη συνέχεια θα πρέπει να εγκριθεί από τα κοινοβούλια των κρατών μελών.

Από την άλλη, οι τραπεζίτες πιέζουν για την λήξη της δεύτερης αξιολόγησης. Όπως λένε, κάθε μέρα που περνά χωρίς να ψηφίζονται από την Βουλή μια σειρά από διατάξεις απαραίτητες για την ανάκαμψη των τραπεζών, τόσο απειλούνται με αποψίλωση τα διαθέσιμα κεφάλαια τους. Τι επιθυμούν; Την ψήφιση των εξωδικαστικού διακανονισμού των χρεών, που παρά την συμφωνία με την τρόικα, κρατά παγωμένο το θέμα της ρύθμισης των κόκκινων δανείων και δεν επιτρέπει στις τράπεζες να ασκήσουν τον βασικό τους ρόλο,  που είναι η παροχή χρηματοδοτήσεων στην οικονομία. Έτσι λένε τουλάχιστον. Γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει κυρίως είναι η ψήφιση της διάταξης για την ασυλία των τραπεζικών στελεχών, έναντι ποινικών κυρώσεων, σε περιπτώσεις διαγραφών χρεών.

Και χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι 4 στα 10 δάνεια που έχουν ρυθμιστεί, περνούν εκ νέου στα ληξιπρόθεσμα, λόγω της αδυναμίας των τραπεζικών στελεχών να προχωρήσουν σε διαγραφές. Επειδή λένε,  καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να φέρει τα τραπεζικά στελέχη αντιμέτωπα με ποινικές ευθύνες.

Και ιδού και η απειλή – προς το παρόν – της νέας ανακεφαλαιοποίησης, λόγω του «ροκανίσματος» κεφαλαίων που προκαλεί ο χειρισμός από την κυβέρνηση του θέματος του αναβαλλόμενου φόρου.

Τραπεζικά στελέχη εκτιμούν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στις τράπεζες τις πρώτες εβδομάδες του 2017 ως ιδιαίτερα κρίσιμη και σίγουρα πολύ χειρότερη από την αρχική τους πρόβλεψη, καθώς δεν διαθέτουν τα απαραίτητα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν τα οξυμένα προβλήματα.

Αυτό που τους καίει λοιπόν δεν είναι τίποτε άλλο από τη διάταξη για την ασυλία των τραπεζικών στελεχών  έναντι ποινικών κυρώσεων, σε περιπτώσεις διαγραφών χρεών. Και για να ικανοποιηθούν οι τραπεζίτες θυσιάζεται και πάλι ένας ολόκληρος λαός. Πάντα υπέρ των τραπεζών.