Κούρεμα δανείων: Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε

Στύβουν το μυαλό τους οι τραπεζίτες για το πώς θα μπορέσουν να πάρουν πίσω τα λεφτά τους από τα κόκκινα δάνεια, χωρίς όμως παράλληλα να πλήξουν, ούτε στο ελάχιστο, τους φίλους και τους κολλητούς τους στους οποίους μοίραζαν θαλασσοδάνεια πολλών εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία όμως δεν ζητάνε πίσω. Ζητάνε μόνο τα χρήματα και τα σπίτια του απλού δανειολήπτη, τον οποίο μάλιστα δεν του επιτρέπουν να αγοράσει το δάνειό του, τη στιγμή που τα ξεπουλάνε σε χαμηλότατη τιμή σε ξένα funds.

Τώρα εφευρίσκουν διαδικασίες κουρέματος των «κόκκινων» δανείων, όπως επιβάλουν οι εποπτικές αρχές (SSM και TτE) οι τράπεζες πρέπει από φέτος να αρχίσουν να μειώνουν τα κόκκινα δάνεια ώστε να κουρέψουν το 40% ως το 2019. Και βρήκαν τρία μοντέλα κουρέματος των κόκκινων δανείων των υπερχρεωμένων εταιρειών.  Οι τράπεζες πρέπει να κουρέψουν 12-14 δισ. ευρώ από φέτος μέχρι και το 2019 με τη μερίδα του λέοντος στις διαγραφές των προβληματικών δανείων να κατέχουν οι επιχειρήσεις, ενώ ένα πολύ μικρότερο κομμάτι θα είναι «κόκκινα» στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.

Oι τρεις άξονες  των παρεμβάσεων των τραπεζών είναι οι εξής:

Xωρίς «πλαφόν»

  • «Kούρεμα» μη εξυπηρετούμενου δανείου: Στην περίπτωση αυτή η διαγραφή της οφειλής έχει ως προαπαιτούμενο να αφορά βιώσιμη εταιρία, η οποία σε συνεννόηση με την τράπεζα θα έχει ένα δεσμευτικό πλάνο αναδιοργάνωσης. H λειτουργική κερδοφορία μιας εταιρίας είναι σαφώς ισχυρό στοιχείο για τη βιωσιμότητα η οποία όμως μπορεί να προκύψει και από άλλους παράγοντες όπως είναι η απομείωση των οφειλών, αλλά και η ενίσχυσή της με νέα ρευστότητα. Eκ των πραγμάτων, ο πήχης που ορίζει το ύψος του «κουρέματος» των δανείων θα καθορίζεται ανάλογα με την κάθε εταιρία, «χωρίς να υπάρχει πλαφόν» όπως χαρακτηριστικά τονίζεται από τραπεζικές πηγές.

Στην πρόσφατη περίπτωση της «Nίκας» οι πιστώτριες τράπεζες έκοψαν το 68%  των δανείων της εταιρίας, δίνοντας μια ισχυρή πρόγευση για το τι μπορεί να ακολουθήσει και σε άλλες περιπτώσεις. H «λογική» των τραπεζών για τη διαγραφή μέρους από τα «κόκκινα» δάνεια, δεν θα έχει ποσοτικά αλλά ποιοτικά κριτήρια. Δηλαδή το «κόψιμο» των δανείων θα γίνεται στη βάση ότι θα μπορεί να αποπληρώνει ομαλά στο μέλλον μια εταιρία τις υποχρεώσεις της, χωρίς να κινδυνεύει να ξαναγίνει προβληματική.

Στη λήξη

  • Pυθμίσεις με Ballon δόση: H στρατηγική αυτή αντιμετώπιση στοχεύει στη μακροπρόθεσμη διευκόλυνση προβληματικών εταιριών. Kρίνοντας από τα οικονομικά μεγέθη, οι τράπεζες θα προχωρούν σε μια συνολική αναδιάρθρωση του υφιστάμενου δανεισμού των επιχειρήσεων. Tο αναδιαρθρωμένο χρέος θα επιμηκύνεται ως προς τη λήξη του σε βάθος 15ετίας ή και 20ετίας, αν κριθεί ότι απατείται από τη επιχειρηματική φυσιογνωμία μιας εταιρίας.

Eπιμερισμού

  • «Σπάσιμο» των οφειλών στα δύο: Πρόκειται για το διαχωρισμό υποχρεώσεων προς τις τράπεζες (Split Balance) σε ένα κομμάτι που μπορούν να το αποπληρώνουν οι εταιρίες και σε ένα άλλο που μένει «στο ψυγείο». Έτσι κατόπιν μελέτης θα κρίνεται ποιο θα είναι το δανειακό βάρος που θα μπορέσει να σηκώσει για τα επόμενα 5 χρόνια (ή και για λίγα παραπάνω) μια επιχείρηση. Aν δηλαδή μπορεί βάσει στοιχείων να αποπληρώνει το 40% ή το 50% του συνολικού δανεισμού. Mετά από την περίοδο χάριτος, οι τράπεζες θα επανεξετάσουν τον υπόλοιπο δανεισμό που έχει μείνει «στην άκρη». Aνάλογα με τις τότε δυνατότητες της εταιρίας, μπορεί είτε να γίνει απευθείας «κούρεμα» είτε να δρομολογηθούν άλλες λύσεις, από τη στιγμή που θα συμφωνήσουν οι δύο πλευρές.

Όσον αφορά στα στεγαστικά δάνεια, οι τράπεζες θα είναι φειδωλές, αλλά όχι ανένδοτες. Αλλά για να κουρευτεί ένα στεγαστικό δάνειο, αυστηρή προϋπόθεση είναι οι «κόκκινοι» δανειολήπτες να παρέχουν όλα τα στοιχεία της περιουσιακής τους κατάστασης από τα οποία να προκύπτει αποδεδειγμένη αδυναμία του οφειλέτη να ανταποκριθεί στην αποπληρωμή.

Αυτά όμως όλα, δεν είναι τίποτε άλλο από «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Ψέματα και ταχυδακτυλουργίες για να μπορέσουν να μαζέψουν ελάχιστα χρήματα και να συνεχίσουν να κρύβουν τις παρανομίες τους οι τραπεζίτες. Αν ήθελαν οι τράπεζες να κάνουν σοβαρά βήματα για να σωθούν επιχειρήσεις και νοικοκυριά με κόκκινα δάνεια, θα μπορούσαν να κάνουν κάποια απλά βήματα.

Για τους δανειολήπτες τα τρία μοντέλα είναι απλά. Απευθείας διαγραφή χρεών των δανειοληπτών. Να απαιτήσουν οι τράπεζες να πάρουν πίσω τα λεφτά από τα δάνεια που μοίρασαν σε κόμματα, πρώην και νυν πολιτικούς, τα δάνεια κάποιον φιλικών επιχειρηματιών και ΜΜΕ προς την κυβέρνηση και προς την ΤτΕ, όπως της ΝΙΚΑΣ που οι πιστώτριες τράπεζες έκοψαν το 68%  των δανείων της εταιρίας και γι’ αυτό και το ακαταδίωκτο που ζητούν οι τραπεζίτες.

Η δήθεν Ballon δόση δεν είναι τίποτε άλλο από πάλη για τους κολλητούς και μη εξαιρετέους, γιατί αν δεν περάσει το ακαταδίωκτο, τότε θα υπάρξει το δεύτερο μοντέλο που στην ουσία προσφέρει άτυπο «κούρεμα».

Και μόνο το τελευταίο μοντέλο είναι για τον μη κολλητό των τραπεζών. Το Spelt Balance, το «σπάσιμο» των οφειλών στα δύο,  δεν είναι τίποτε άλλο από μια ρύθμιση – παγίδα από τις τράπεζες. Μειώνουν την δόση ως 2019 στα 50 ευρώ και μετά το 2019 για το υπόλοιπο του δανείου την πολλαπλασιάζουν στα 500 ευρώ. Και όλα αυτά εις γνώση και με τη σύμφωνη γνώμη των 300 βουλευτών μας που σκέφτονται για εμάς, χωρίς εμάς.