Ξέρουμε πολύ καλά ότι τη χώρα τη κυβερνούν οι τράπεζες και οι δανειστές. Αλλά από κει πέρα, το ερώτημα που τίθεται είναι αν υπάρχει κανείς για να τις ελέγξει. Κι αν δεν είναι η κυβέρνηση, ας μας πει τουλάχιστον ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, ποιος είναι ο ρόλος του και αν τον επιτελεί. Γιατί πλέον οι τράπεζες έχουν ξεπεράσει τα όρια οποιασδήποτε ηθικής και δεοντολογίας, και πλέον δεν ενδιαφέρονται για την πραγματική κατάσταση των δανειοληπτών με κόκκινα δάνεια, ώστε να τους προτείνουν λύσεις στις οποίες οι δανειολήπτες να μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι είδους ρυθμίσεις πρότειναν μέχρι τώρα οι τράπεζες για τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων των δανειοληπτών, ώστε να μην τους βάλουν τη ταμπέλα του μη συνεργάσιμου δανειολήπτη. Τους πρότειναν ρυθμίσεις με δόσεις που έφταναν ακόμη και τα 2/3 των μηνιαίων αποδοχών τους, παρά το ότι οι δανειολήπτες δήλωναν το ποσό των αποδοχών τους που μπορεί να ήταν μέχρι 400 και 500 ευρώ, ή σε άλλες περιπτώσεις πολύ λιγότερες, στις περιπτώσεις που ο δανειολήπτης ήταν άνεργος ή τα μοναδικά έσοδα που είχε προέρχονταν από απασχόληση με ελαστικές μορφές εργασίας. Και μάλιστα, τη στιγμή που οι δανειολήπτες δήλωναν και τις μηνιαίες δαπάνες τους.

Τώρα όμως οι τράπεζες προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα. Δεν ενδιαφέρονται καν για τις μηνιαίες δαπάνες των δανειοληπτών με κόκκινα δάνεια, για να τους προτείνουν ρυθμίσεις στις οποίες οι δανειολήπτες να μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Αυτό προκύπτει από των νέων δηλώσεων οικονομικής κατάστασης που στέλνουν πλέον στους δανειολήπτες με κόκκινα δάνεια. Πρόκειται για τις νέες Τυποποιημένες Οικονομικές Καταστάσεις (ΤΟΚ), που ήρθαν να αντικαταστήσουν τις μέχρι τώρα Τυποποιημένες Καταστάσεις Οικονομικής Πληροφόρησης (ΤΥΠΟΚ). Στις νέες ΤΟΚ λοιπόν, απουσιάζει πλήρως ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Και δεν είναι άλλο από τη φόρμα στην οποία οι δανειολήπτες δήλωναν τις μηνιαίες δαπάνες τους.

Τι περιελάμβαναν αυτές; Όλα τα ανελαστικά έξοδα του δανειολήπτη. Δαπάνες που δεν μπορεί ούτε να αποφύγει, ούτε να μειώσει. Δηλαδή: Φόρους: Φόρους/ τέλη επί της ακίνητης περιουσίας (ΕΝΦΙΑ), φόρους πλην ακίνητης περιουσίας και τελών σχετιζόμενων με μέσα μετακίνησης, εφ’ άπαξ καταβαλλόμενοι φόροι (πχ φόρος κληρονομιάς), φόροι παρελθόντων ετών (πχ ρύθμιση οφειλόμενων φόρων). Δαπάνες Στέγασης: Ενοίκιο, τοκοχρεωλύσιο δανείου Α΄κατοικίας κλπ, στις οποίες περιλαμβάνονται δαπάνες που σχετίζονται αποκλειστικά με τη στέγαση του δανειολήπτη – και της οικογένειάς του – όπως πχ δαπάνες εξυπηρέτησης δανείου (ανάλογα αν διαμένει σε ιδιόκτητη οικία ή όχι), δαπάνες επισκευής/συντήρησης της οικίας του κλπ.. Δαπάνες για παροχές Ενέργειας, Ύδρευσης κλπ., όπου περιλαμβάνονται φόροι ή τέλη που εισπράττονται μέσω λογαριασμών. Βασικές Δαπάνες Νοικοκυριού: Δηλαδή, μεταξύ άλλων, δαπάνες διατροφής, ένδυσης/υπόδησης, μετακίνησης, αγοράς ειδών ατομικής υγιεινής και συνήθως οικιακής κατανάλωσης. Ιατρικές Δαπάνες. Δαπάνες Εκπαίδευσης. Υποχρεωτικώς καταβαλλόμενα επιδόματα, πχ διατροφή τέκνων. Δαπάνες Λοιπής Ακίνητης Περιουσίας: Δηλαδή δαπάνες πλην φόρων για άλλα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία πέραν όσων έχουν δηλαδή παραπάνω. Άλλες δαπάνες, όπως πχ επισκευές σε ακίνητο και δαπάνες συντήρησης.

Όλες αυτές οι δαπάνες λοιπόν, μια τεράστια λίστα εξόδων που επιβαρύνουν ένα νοικοκυριό, δεν ενδιαφέρουν πλέον τις τράπεζες. Δεν ενδιαφέρει τις τράπεζες αν ένα νοικοκυριό πρέπει να πληρώσει γιατρούς, να φάει, αν έχει να πληρώσει φόρους. Τις τράπεζες τις ενδιαφέρει μόνο το μηνιαίο εισόδημα. Κι ας μην πάρει ο δανειολήπτης παπούτσια και ρούχα για τα παιδιά του. Ας τα έχει όπως στην Κατοχή. Ξυπόλυτα, να κρυώνουν.

Έτσι κι αλλιώς, κατοχή έχουμε και τώρα. Η χώρα βρίσκεται υπό την κατοχή των δανειστών και των τραπεζών.

Κι όπως και στη ναζιστική κατοχή, όποιος είναι να επιβιώσει, ας επιβιώσει. Οι άλλοι, ας πεθάνουν. Και οι τράπεζες αυτόν ακριβώς το σκοπό επιτελούν. Θα επιτρέψουν να επιβιώσει όποιος μπορεί. Για όλους τους άλλους, δεν ενδιαφέρονται οι τράπεζες.