Στις αρχές της δεκαετίας του 90 η Ελλάδα καλωσόριζε τους Έλληνες ομογενείς από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Τους υποδέχτηκε σαν “παιδιά της” και “ως μητέρα πατρίδα”. Πολλές υποσχέσεις και πολλά κούφια λόγια ακούστηκαν τότε αλλά και μετέπειτα για πολύπλευρη στήριξη και οικονομική βοήθεια στο ξεκίνημα των ομογενών.

Ένα από αυτά ήταν τα δάνεια των παλιννοστούντων για αγορά πρώτης κατοικίας, με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Τα χρήματα δόθηκαν από τις τότε συστημικές τράπεζες, χωρίς όμως πρόβλεψη και σχέδιο για την εργασιακή αποκατάσταση των ομογενών. Ελάχιστες ήταν οι νομοθετικές παρεμβάσεις για την προοπτική απασχόλησης των ομογενών, ενώ, για να μην επιβιώνουν με συσσίτια, η Πολιτεία τους χορηγούσε για χρόνια επιδόματα πείνας. Μέχρι όμως να ορθοποδήσουν πολλοί από τους ομογενείς, έκανε την εμφάνισή της στη χώρα η οικονομική κρίση και οι εφιαλτικές συνέπειες της, που ταλαιπωρούν ακόμα και σήμερα την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, πόσο μάλλον τους ομογενείς.

Την οικονομική κρίση, που συνεχίζεται, δεν τη διαδέχτηκε όπως πολλοί λένε, αλλά τη συμπλήρωσε η πανδημία του κορωνοϊού, που έσπρωξε βίαια με ευθύνη της κυβέρνησης την όποια οικονομία είχε απομείνει στα τάρταρα και επέφερε τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, κομμάτι του οποίου είναι και οι παλιννοστούντες.

Αφού λοιπόν η κυβέρνηση ρήμαξε και εξαθλίωσε τους περισσότερους Έλληνες, που συνεχίζουν να βιώνουν την ύφεση και την ανεργία, οι Τράπεζες και τα fund, με τις ευλογίες και το κλείσιμο του ματιού της κυβέρνησης, θεώρησαν ότι ήρθε η ώρα να αρπάξουν τα σπίτια και των ομογενών.

Έτσι εξηγείται το γαϊτανάκι των διαταγών πληρωμής που εκδίδουν αυτές τις ημέρες τα αδηφάγα τραπεζικά ιδρύματα κατά των ομογενών – για δάνεια που δόθηκαν όμως με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.

Παρακάμπτοντας αυτόν τον “προστατευτικό” υποτίθεται όρο, οι διαταγές πληρωμής στρέφονται μόνο κατά των παλιννοστούντων και όχι και κατά του Ελληνικού Δημοσίου που είναι εγγυητής, προφανώς μετά από μυστική συμφωνία μεταξύ τραπεζών και κυβέρνησης, κάτι που δεν γίνεται πρώτη φορά, αλλά έχει γίνει πλέον πάγια τακτική.

Είναι ντροπή και προδοσία πρωτίστως για την κυβέρνηση να συμπράξει σε αυτό το έγκλημα. Είναι πολιτική αλητεία να ξεσπιτώνεις κομμάτι του λαού σου που άφησε τις όποιες περιουσίες του πίσω και πίστεψε τις υποσχέσεις και τις εγγυήσεις για μία καλύτερη ζωή στην μητέρα Ελλάδα. Η κυβέρνηση θα διαπράξει τεράστιο σφάλμα αν το επιτρέψει και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το βρει μπροστά της.

Χαράλαμπος Π. Περβανάς

Πρόεδρος του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Β. Ελλάδος. Πρόεδρος του Κόμματος Ελλήνων Δανειοληπτών (Κ.ΕΛ.ΔΑ). Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Κινήματος Ελεύθεροι Άνθρωποι