Όταν ξεκίνησαν τα capital controls είμαστε οι πρώτοι που είπαμε για τα παιχνίδια που παίζονταν μέσω των capital controls.

Τα capital controls ίσχυαν για τον μισθωτό και τον συνταξιούχο ενώ για τις εταιρίες οι λογαριασμοί nostro , vostro μια χαρά εξυπηρετούσαν. Αυτό φαίνεται όταν για πρώτη φορά κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης ( Δημήτριος Μάρδας)  έσπασε το απόρρητο και δημοσίευσε στον προσωπικό λογαριασμό του στο facebook τις συναλλαγές της Ηλεκτρονικής Αθηνών για να αποδείξει ότι δεν ευθύνεται η κατάσταση με τα capital controls για την πτώχευση της εταιρείας.

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ @ Capital controls

Κάποιοι, χωρίς να διαβάσουν τη δικαστική απόφαση, επέρριψαν το κλείσιμο της εταιρίας στα capital controls. Ας δούμε λοιπόν τι εμπόδια προκάλεσαν οι κεφαλαιακοί περιορισμοί στις εισαγωγές της εταιρίας και αν πράγματι προκάλεσαν κάτι. Η εταιρία καταθέτει για έγκριση τα ακόλουθα αιτήματα για εισαγωγές(δηλ.εξαγωγή ευρώ), που γίνονται ΟΛΑ αποδεκτά.
28/7/15 αίτημα για 208 χιλ ευρώ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ
31/8/15 αίτημα για 46 χιλ. ευρώ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ
2/9/15 αίτημα για 66 χιλ. ευρώ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ
5/10 αίτημα για 36 χιλ. ευρώ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ
19/1/16 αίτημα για 8,8 χιλ ευρώ ΕΚΡΙΘΗΚΕ
Δεν υπάρχει άλλο αίτημα εκτός από τα παραπάνω για εξαγωγή ευρώ που να έχει απορριφτεί.
Πάντοτε τονίζαμε ότι τα capital controls είναι μια δυσάρεστη κατάσταση και αποτελεί μια εκτροπή των κανόνων της αγοράς. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι για κάθε λουκέτο ευθύνονται τα capital controls. Αν τέλος δούμε σήμερα τις επιπτώσεις τους στις εισαγωγικές εταιρίες, τότε εύλογα συνάγεται ότι οι τελευταίες δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα από τους εναπομείναντες περιορισμούς. Ο όρος ‘ιδιαίτερα’ δεν οδηγεί στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι οι εταιρίες δεν αντιμετωπίζουν (κανένα) πρόβλημα. Όταν όμως ο όρος ‘ιδιαίτερα’ αφαιρείται από τις όποιες δηλώσεις, για άγνωστους λόγους, τότε εύλογα οδηγούμαστε σε λάθος συμπεράσματα.

Αυτά λέει ο κος Μάρδας σχετικά με την Ηλεκτρονική αλλά δεν είναι δυνατόν μια καθαρά εισαγωγική εταιρία με ετήσιο τζίρο περίπου 70 εκατομμύρια € να αιτείται για έγκριση μόνο 334,000 € και αυτό να χρησιμοποιείται σαν άλλοθι της κυβέρνησης για τα capital controls. Όταν το αγοραστικό κοινό δεν μπορούσε και δεν μπορεί πλέον να ξοδέψει όταν δεν έχει κάποιο περίσσευμα.