Την ώρα που ο Πρωθυπουργός της χώρας Αλ. Τσίπρας δηλώνει κατηγορηματικά πως “είναι ακατανόητη η επιμονή των δανειστών για περικοπές συντάξεων”, αξίζει τον κόπο να ρίξει κανείς μια αναλυτική ματιά στο λεγόμενο ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ.
Ζήτημα γιατί αφού δεν λύνεται οριστικά με τρόπο όσο το δυνατόν ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΟΥΣ, τόσο οι Κυβερνήσεις αυτής της χώρας θα βάζουν κάτω από το χαλί τη βραδυφλεγή βόμβα που είναι έτοιμη να σκάσει.
Η ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Essex Χρύσα Λεβέντη εκπονώντας το διδακτορικό της μελέτησε την ανταποδοτικότητα των συντάξεων στην Ελλάδα. Το τι ανακάλυψε αξίζει να το καταγράψουμε: “Το καθαρά ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης το 2008 ήταν κατά μέσο όρο μόλις 50,7%. Το υπόλοιπο 49.3% ήταν επιδότηση. Η συνολική αξία αυτής της επιδότησης ήταν 114.543 ευρώ στη συνολική διάρκεια συνταξιοδότησης. Με τις μνημονιακές περικοπές η αναλογία της επιδότησης μειώθηκε στο 35.8% δηλαδή ήτα 59.421 ευρώ .
Ανά κατηγορία συνταξιούχου, το ποσοστό επιδότησης ήταν ακόμη μεγαλύτερο ειδικά για τους πρόωρα συνταξιοδοτούμενους. Ήταν δηλαδή 51.2% για τις ηλικίες κάτω των 55 έναντι 30.5% για τους άνω των 65. Για τις γυναίκες ήταν 46.5% , ενώ για τους άνδρες 27.5%. Για τις μητέρες ανηλίκων ήτα 53,9% και για όσους βγαίνουν στη σύνταξη ήταν 54,7% για 15 χρόνια εισφορών.
Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι “οι περικοπές της τελευταίας πενταετίας (των μνημονιακών χρόνων δηλαδή) περιόρισαν κάπως το μέγεθος της επιδότησης που λαμβάνει κάθε συνταξιούχος από το κοινωνικό σύνολο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το εξάλειψαν.
Η συγκεκριμένη έρευνα (που καταγράφει την πραγματικότητα από επιστημονική κι όχι από κομματική σκοπιά) αφορούσε μόνο τις κύριες συντάξεις των ασφαλισμένων του ΙΚΑ. Στα ειδικά ταμεία και στις επικουρικές συντάξεις, η αξία της επιδότησης είναι πολύ μεγαλύτερη.
Μπορεί βέβαια ο Διοικητής του ΙΚΑ Ρ. Σπυρόπουλος να δηλώνει ότι “τα ασφαλιστικά ταμεία να γίνουν τρία, το ΙΚΑ , ο ΟΑΕΕ και ο ΟΓΑ”, αλλά φυσικά μέχρι τώρα κανείς δεν τολμά να πειράξει τα ευγενή ταμεία με πρώτο και καλύτερο αυτό των δημοσιογράφων.
ΤΟ 80% ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Ανεξάρτητα από το εάν θα υπογράψουμε κι άλλο Μνημόνιο (συμφωνία το λένε τώρα) ή όχι , τα επίσημα στοιχεία διαπιστώνουν πως το 80% των κρατικών μας δαπανών πηγαίνουν στους μισθούς των Δημοσίων Υπαλλήλων και τις συντάξεις. Και όπως είναι φυσικό, αυτό θα πρέπει άμεσα ν αλλάξει εάν θέλουμε να υπάρξουμε ως Κράτος. Κι εμείς, προσπαθούμε να πείσουμε τους δανειστές μας ότι πρέπει να συνεχίσουμε να ξοδεύουμε 125 εκατομμύρια ευρώ σε συντάξεις στις ηλικίες κάτω των 55. Αυτά διαπιστώνουν οι Ιταλοί και μάς βγάζουν κόκκινη κάρτα διότι αρνούνται να χρηματοδοτούν τις δικές μας συντάξεις “ειδικού καθεστώτος” τη στιγμή που στη γειτονική χώρα έχουν ήδη καταργηθεί οι πρόωρες συντάξεις.
Τόσο η παρούσα όσο και η προηγούμενη, όσο και οι όλες προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις αρνήθηκαν να βάλουν όριο στα ρουσφέτια τους στις ευνοημένες ομάδες των ψηφοφόρων τους. Κι ενώ η Ελλάδα λυγίζοντας κάτω από το βάρος των οικονομικών εξελίξεων ανέβασε τον πήχυ των πρόωρων συντάξεων στο Δημόσιο 56.3 χρόνια , 60.3 στο ΙΚΑ, αναγκάζεται τώρα με το ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ ΝΑ ΥΠΟΧΩΡΉΣΕΙ ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΩΡΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ.
Που οδηγεί αυτό; Μα όταν επί δεκαετίες όλες οι Κυβερνήσεις άνοιγαν την αγκαλιά της συνταξιοδότησης εκεί γύρω στα 50 , στην παραγωγική ηλικία δηλαδή μιας μεγάλης κατηγορίας πληθυσμού, τώρα όλοι όσοι αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τα 67 με ελάχιστα χρήματα και με ορατό το φόβο της απόλυσης ή της οριστικής ανεργίας, αισθάνονται αδικημένοι, προδομένοι και …κορόϊδα, ενός συστήματος που ευνοούσε πάντα τον ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ.
Σε μια κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση το συνταξιοδοτικό δεν τινάζει μόνο στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία και τον τομέα της Υγείας και Πρόνοιας, αλλά διαιρεί την κοινωνία και στρέφει το μισό πληθυσμό ενάντια στον άλλο μισό.
Οι αλήθειες, ακόμη και τώρα λέγονται δύσκολα. Αναζήτησέ τις σε αυτούς που δεν έχουν τίποτε να κρύψουν, σε αυτούς που δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν.
ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ